اوم یک کلمه نیست، ذکری است که معانی عمیقی در خود پنهان دارد. ام نماد آگاهی بعد پنجم است. اوم نشان دهنده خدایی است که همه چیز را خلق کرده و نگاه می دارد. همان طوری که صدا می تواند ناشی از ارتعاش یک موتور در حال کار باشد، صدای حاضر و ناظر اوم با اطمینان بر فعالیت موتور کیهانی شهادت می دهد که نبض زندگی و هر ذره ای از مخلوقات را از طریق انرژی ارتعاشی پابرجا نگاه می دارد. نخستین چیزی که باید درک شود این است که اوم یک کلمه نیست، نوایی خالص است. تمام کلمه های دیگر از آن برخاسته اند ولی خودش کلمه نیست. منبع تمام صداها است. در واقع نماد آگاهی مطلق است.
اوم در حقیقت یک کلمه نیست، بلکه یک صوت است که مانند یک موسیقی از ورای قرون و اعصار، فرهنگ و تمدنها و همچنین موجودات عبور کرده است.این باور وجود دارد که تمامی صداهای موجود در هستی از این صدا نشأت میگیرند. این کلمه بطور طبیعی یک مانترا یا به عبارتی ذکر است که اگر با صوت مناسب تلفظ و تکرار شود، در تمام بدن طنین انداز شده؛ روح و جسم را به آرامش و سکون دعوت میکند. هماهنگی وجود و صلح و بخشش، از زمزمه ام نشئت میگیرد.